In relaties kom je jezelf tegen. In verbinding met de ander kan er, naast geweldig veel liefde en plezier, ook angst ontstaan. Angst om niet genoeg te zijn, angst om je te binden, angst om verlaten te worden. Vaak schieten we in de, voor onszelf, welbekende irritaties en patronen, waarvan we de uitkomst meestal al kunnen raden. In onze communicatie spelen we spelletjes, en gaan we niet altijd voor de ‘echte ontmoeting’. Bang om geen bevestiging te krijgen, waardoor we ons afhankelijk maken van andermans goedkeuring. Mogelijk door een onveilig hechtingspatroon.

Bewust worden van onze behoeften en verwachtingen maakt dat we de verantwoordelijkheid voor ons leven weer stevig in eigen hand kunnen nemen. Wat zorgt voor evenwichtige en volwassen relaties.

*Veel werkgevers willen graag bijdragen aan de impact en het plezier in het werk van hun werknemers, om zo te kunnen excelleren in hun werk en meer vanuit hun passie te kunnen functioneren. Zij bieden wellicht een opleidingsbudget of individueel keuze budget (IKB) aan, die jij als werknemer kunt gebruiken om je te ontwikkelen. Vraag er eens naar.

Gebruik van een coachmonitor, evaluatie instrument, waar een 'peer' zoals een teamleider aan gekoppeld kan worden is mogelijk.

Je kunt er ook voor kiezen om als stel aan te slag te gaan.

In het intakegesprek verkennen we samen wat jullie verwachtingen zijn en welke problemen jullie willen aanpakken. Mogelijk willen jullie beter leren communiceren of het vertrouwen herstellen. Problemen als jaloezie, ongelijke verdeling van de taken, andere ideeën over de opvoeding, onvrede in de slaapkamer, vreemdgaan enzovoort, staan een fijne relatie in de weg. Daarnaast maken vele verplichtingen, financiële problemen, het hebben van een drukke baan en/of een jong gezin het er ook niet makkelijker op. Al deze uitdagingen leggen een extra druk op je relatie.

Ik ontvang jullie gewoonlijk als koppel, maar de sessies kunnen afgewisseld worden met individuele sessies.

Wanneer je zelf uit balans bent en onrust ervaart, heeft dit vaak meer invloed op je relatie dan je denkt. Het is daarom helpend om je ook bewust te worden van je eigen behoeftes, je systemische plek, patronen en twijfels, en daar verantwoordelijkheid voor te nemen, naast het delen van wat het hebben van een relatie voor jou betekent of hoe deze zou moeten zijn. Het is dus goed om even stil te staan bij wat de relatie en jullie zelf nodig hebben, om de relatie (weer) op te bouwen, te onderhouden of te verdiepen.

Samen zoeken we naar het antwoord op de vraag: “Hoe vinden we elkaar weer terug?” Uiteindelijk kunnen jullie sterker samen door. Of op een fijne manier uit elkaar, wetende dat jullie er alles aan hebben gedaan.

‘Jij maakt mij ongelukkig’

…Is dat waar?

‘Hij kijkt niet eens op van zijn krant, dan weet je toch genoeg!’

‘Ze belt me niet terug, zo respectloos’

‘Ik vraag al honderd keer dat op te ruimen, hij heeft maling aan mij’

…Weet je dat zeker?

Marcus Aurelius zei eens: ‘The happiness of your life depends upon the quality of your thoughts’

Als dat waar is, zullen bovenstaande gedachten je niet veel goeds brengen. Sterker nog, als je ze gelooft zal de verantwoordelijkheid van je geluk bij die ander liggen. Knap lastig dus. Want dat zou betekenen dat je voor liefde en geluk afhankelijk bent van een ander. Het maakt eenzaam. Hoe zou het zijn om de jacht naar liefde, goedkeuring en waardering los te laten? Wat een rust zou dat geven. Wat een irritaties zouden er dan verdwijnen.

Heb jij even geluk!

Als je weet dat gedachten je leven beïnvloeden, kun je ze onderzoeken. Je gaat zelfs zien dat andermans schijnbare tekortkomingen, jou verder helpen. In dit traject leer je hoe je dat kunt doen.

Anderen! Ze zijn een belangrijke spiegel voor me. Vaak confronterend, maar ook interessant.

Eerlijk kijken naar jezelf, naar wat je rol is in een situatie is niet altijd eenvoudig.

Op dat moment voel ik me namelijk kwetsbaar! Vaak hebben we de neiging, als we nare gevoelens hebben, redenen aan te wijzen buiten onszelf. Die ander ‘geeft’ je dat vervelende gevoel, toch? Maar blijkbaar wil er iets in mij, mijn aandacht.

Hoe meer ik mezelf ging afvragen waarom die ander mij ‘raakte’, hoe dichter ik kwam bij mezelf. Hierdoor hoefde ik mijn moeder niet meer te ‘ontschuldigen’ en te hopen dat ze ooit op een bepaalde manier met mij om zal gaan. Kan ik een partner laten zien dat ik van hem hou, zonder dat ik over mijn eigen grenzen ga. Irriteer ik me niet meer aan die collega, omdat deze anders doet en denkt dan ik. 

Ik werd me er steeds bewuster van, dat verwachtingen mij alleen maar afhankelijk en ongelukkig maakte. 

De ander mag nu zijn wie die is, en ikzelf ook. Naast dat ik mezelf geef wat ik nodig heb en niet meer wacht tot een ander mij geeft wat ik van hen denk nodig te hebben.

Ik zou je graag willen uitdagen dit ook te gaan doen. Kijk eens wat dit je oplevert.